“PINAGTAWANAN AT PINAALIS NILA ANG BABAENG BUNTIS SA OFFICE — PERO KINABUKASAN, LAHAT SILA NATULALA NANG MALAMAN KUNG SINO SIYA TALAGA.”
ANG BABAENG AKALA NILA WALANG KWENTA
Si Angela Monteverde, 30 anyos, ay isang CEO ng isang kilalang food corporation sa Makati.
Maganda, matalino, at matagumpay — isang babaeng tinitingala sa larangan ng negosyo.
Ngunit sa likod ng kanyang karisma at kapangyarihan, may isa siyang paniniwala na hindi kailanman nababago:
“Ang tunay na tagumpay ay nasusukat sa kung paano mo itinuturing ang mga tao sa ilalim mo.”
Kaya’t nang makarating sa kanya ang reklamo ng ilang empleyado — tungkol sa pangmamaliit sa mga aplikanteng kababaihan, lalo na sa mga buntis — parang sinaksak ang puso niya ng sakit at pagkadismaya.
“Hindi raw tinatanggap kapag buntis, o mukhang pagod at mahirap tingnan,” sabi ng HR head.
Napatingin si Angela sa bintana ng kanyang opisina.
Naalala niya ang sariling ina — isang tindera na minsang pinagtawanan habang nag-aaply ng trabaho, buntis pa siya noon kay Angela.
At doon nagsimula ang apoy sa puso niya.
ANG PAGBABALAT-KAYO
Kinabukasan, sa tulong ng kanyang makeup artist, nag-iba ng anyo si Angela.
Suot ang lumang blouse, may bitbit na sirang bag, at may pekeng baby bump sa ilalim ng damit.
Tinakpan niya ang buhok ng basang bandana at naglagay ng ID na galing sa lumang branch.
Habang tinitingnan niya ang sarili sa salamin, mahina siyang ngumiti.
“Ngayon, gusto kong makita kung paano nila tratuhin ang mga tulad ko.”
Pumasok siya sa isa sa kanyang mga branch bilang aplikanteng buntis na desperado sa trabaho.
ANG HINDI MAKATARUNGANG PAGTRATO
Pagdating niya sa reception, marahang ngumiti si Angela.
“Magandang umaga po, gusto ko sanang mag-apply kahit part-time lang.”
Ngunit imbes na tulong, pangungutya ang tinanggap niya.
“Ay, Miss, buntis ka pa. Sigurado ka ba? Baka manganak ka pa rito,” sabi ng guard na may ngisi.
Sa loob, kinausap siya ng branch supervisor.
“Sorry, pero hindi ka namin pwedeng tanggapin. Baka abalahin mo pa kami. Hindi ito charity, Miss.”
Hindi makapaniwala si Angela.
“Ma’am, kahit anong trabaho po, tatanggapin ko. Kailangan ko lang ng kita…”
Ngunit tinapunan lang siya ng malamig na tingin.
“Marami pa diyan na mas presentable kaysa sa’yo. Baka gusto mo maghanap sa palengke.”
Sa harap ng lahat, pinagtawanan siya.
May narinig pa siyang bulungan sa gilid:
“Ang kapal ng mukha. Buntis na nga, nag-aaply pa?”
Lumabas siya ng opisina, nanginginig — hindi dahil sa hiya, kundi dahil sa galit at awa.
Awa sa mga babaeng tulad niya noon, na walang kakampi.
ANG PAGBABALIK NG TUNAY NA ANYO
Kinabukasan, nagbago ang ihip ng hangin.
Pumarada sa harap ng branch ang itim na SUV.
Bumaba si Angela — suot ang puting barong-inspired blouse, may kasamang HR head at bodyguards.
Tahimik ang lahat.
Nang lumapit siya sa front desk, halos hindi makatingin ang guard.
“Good morning,” malamig niyang sabi.
“Ako si Angela Monteverde — may-ari ng kumpanyang ito.”
Parang binuhusan ng malamig na tubig ang buong opisina.
Ang supervisor at HR staff na nang-insulto sa kanya kahapon, halos hindi makagalaw.
ANG PAGKILALA SA KATOTOHANAN
Lumapit siya sa HR staff. Diretso ang tingin.
“Naalala mo ako? Ako ‘yung buntis na pinaalis mo kahapon.
Sabi mo, hindi ito charity.
Pero ngayon, gusto kong itanong — sino talaga ang dapat mahiya?
‘Yung buntis na gusto lang magtrabaho, o ‘yung taong walang puso?”
Tahimik. Walang kumikilos.
May ilang umiiyak — hindi dahil sa takot, kundi sa hiya.
“Sinubukan kong maranasan kung paano ninyo tratuhin ang mga aplikanteng nahihirapan sa buhay.
Ang nakita ko — hindi propesyonalismo, kundi diskriminasyon.”
Lumapit siya sa supervisor, nanginginig na sa takot.
“Kung ganyan ninyo tratuhin ang mga tao, hindi kayo karapat-dapat magtrabaho rito.”
Sa mismong araw na iyon, tinanggal niya sa serbisyo ang supervisor at HR staff.
Ngunit bago siya umalis, nagsalita siya — tinig na halos mapaiyak ang lahat.
“Ang buntis na babae ay hindi pabigat.
Siya ay simbolo ng buhay, lakas, at sakripisyo.
Kung hindi ninyo kayang rumespeto sa isang ina,
hindi ninyo rin kayang rumespeto sa trabaho.”
ANG PAGBABAGO
Mula noon, ipinairal ni Angela ang bagong “No Discrimination Policy” sa buong kumpanya.
Walang empleyado o aplikanteng hahatulan sa anyo, kalagayan, o pinanggalingan.
At tuwing may bagong aplikanteng buntis, si Angela mismo ang unang bumabati:
“Maligayang pagdating. Dito, hindi hadlang ang pagiging ina.
Dito, pinapahalagahan ang puso — hindi lang ang resume.”
Sa isang panayam, tinanong siya ng reporter:
“Ma’am Angela, bakit niyo po ginawa ‘yung pagpapanggap?”
Ngumiti siya ng marahan.
“Kasi gusto kong maranasan kung paano tratuhin ng iba ‘yung mga taong walang boses.
At doon ko natutunan — minsan, kailangan mong magmukhang mahina,
para makita mo kung sino ang tunay na malakas.”
